Private cloud، ارایه‌ی سرویس‌های ابری به کاربرانی مشخص (نه به عموم مردم) بر بستر شبکه‌ی اینترنت یا شبکه‌ی داخلی اختصاصی است. برخلاف public cloud که به چندین مجموعه و شرکت خدمت می‌دهد، ابر خصوصی تنها پاسخ‌گوی نیازهای یک شرکت است.
مزایا و معایب Private Cloud
Private cloud در کنار بسیاری از مزایای public cloud شامل انعطاف‌پذیری، مقیاس‌پذیری و ...، فوایدی دیگری را نیز مانند کنترل‌پذیری بیش‌تر و شخصی‌سازی سخت‌افزار را برای کسب‌وکارها فراهم می‌کند. هم‌چنین، امنیت و حریم خصوصی در این مدل ضمانت بیش‌تری دارد.
اما یک اشکال این روش آن است که اگر شرکتی بخواهد خود، ابر خصوصی را ایجاد کند، مسوول هزینه‌ها و مدیریت آن نیز خواهد بود. بنابراین در این مدل، هزینه‌های تامین متخصص، مدیریت و نگهداری بسیار بیش‌تر از حالتی هستند که شرکت این سرویس را از سازمانی که ارایه‌دهنده‌ی این خدمت است، دریافت کند.
کاربرد Private Cloud
از Private cloud معمولن زمانی استفاده می‌شود که public cloud برای نیازهای خاص یک سازمان نامناسب یا ناکافی باشد. برای نمونه، شاید ابر عمومی نتواند به میزان کافی service availability یا uptime را برای یک سازمان تامین کند. یا در حالتی دیگر، سازمان نخواهد زیر بار ریسک انتقال اطلاعات خود بر بستری عمومی برود، یا قوانین و مقررات اجازه‌ی چنین کاری را به آن سازمان ندهند، مانند مراکز مالی و درمانی.
هم‌چنین، هنگامی که امنیت برای یک سازمان از اهمیت بیش‌تری برخوردار باشد، باز هم private cloud گزینه‌ی مناسب‌تری است. چراکه، ابر خصوصی به دلیل محدویت دسترسی، امنیت را بسیار ارتقا می‌دهد.
پیاده‌سازی Private Cloud
private cloud در اصطلاح، محیطی Single-tenant است. به این معنی که سازمان استفاده‌کننده از یک ابر خصوصی، منابع آن ابر را با کاربری دیگر، شریک نمی‌شود. این منابع را به روش‌های مختلفی می‌توان تامین کرد. برای نمونه، می‌توان ابر اختصاصی را روی زیرساخت موجود یک سازمان بنا کرد که این روش به دلیل هزینه‌های بالا، نداشتن نیروی متخصص برای مدیریت و نگهداری، روشی پرهزینه و بدون صرفه‌ی اقتصادی محسوب می‌شود.
حالت دوم آن است که سازمان از زیرساخت جدید و مستقل یک شرکت third-party برای برپایی یک ابر خصوصی استفاده کند. دقت داشته باشید که در هر دو حالت، تنها یک کاربر از منابع ابر خصوصی استفاده می‌کند.
دو مدل خدمات ابری در private cloud عبارتند از:
- Infrastructure as a Service (IaaS): منابعی چون حافظه، پردازش‌گر و شبکه به عنوان سرویس ارایه می‌شود.
- Platform as a service (PaaS): اجازه می‌دهد شرکت انواع applicationهای مورد نیاز خود را بدون داشتن دغدغه‌ی زیرساختی، در اختیار داشته باشد.
فناوری‌های بسیار متنوعی در ابر خصوصی استفاده می‌شود که از جمله مهم‌ترین آن‌ها مجازی‌سازی (virtualization) است. با تکیه بر مجازی‌سازی، سخت‌افزارها به منبع مشترکی (shared pool) در ابر خصوصی تبدیل می‌شوند که به راحتی قابل استفاده هستند. با اضافه کردن لایه‌های مدیریت و اتوماسیون، می‌توان کنترلی کامل بر مصرف بهینه از منابع داشت و این کار با حداقل دخالت انسان و متعاقبن کم‌ترین میزان خطای انسانی انجام می‌شود.
