با استفاده از Dynamic DNS یا همان DDNS می‌توان با وجود داشتن آدرس IP پویا و بدون صرف هزینه‌ی اضافی برای خرید IP ایستا، با اختصاص یک نام دامنه‌ی ثابت، دسترسی به سرویس راه‌اندازی شده در شبکه‌ی خانگی را روی دنیای اینترنت فراهم کرد. این امکان به‌وسیله‌ی DDNS فراهم می‌شود.
عملکرد Dynamic DNS
روش کار به این شکل است که ارایه‌دهنده‌ی سرویس DDNS با نصب برنامه‌ای روی دستگاه کاربر، همواره از تغییرات آدرس IP پویای آن آگاه می‌شود. به بیان دیگر، وظیفه‌ی این برنامه آن است که با تغییر آدرس IP، به دلایل مختلفی مانند قطعی برق یا ریست شدن مودم، سرویس‌دهنده‌ی DDNS را که سرویسی روی اینترنت است، از این تغییر آگاه کند. بنابراین مهم است که این برنامه روی دستگاهی نصب شود که کم‌ترین میزان قطعی برق و بیش‌ترین امکان سرویس‌دهی در آن وجود داشته باشد، مانند access pointها (نقاط دسترسی) و روترها (مسیریاب‌ها).
هنگامی که سرویس‌دهنده‌ی DDNS آدرس IP جدیدی را دریافت می‌کند، آن را به عنوان آدرس IP متناظر با نام دامنه که در سرویس DNS وجود دارد، ثبت می‌کند. بنابراین، هربار کاربری بخواهد از نام دامنه به سرویس مورد نظر دسترسی داشته باشد، حتا با وجود پویا بودن آدرس IP، باز هم این دسترسی همواره برقرار است.
کاربرد Dynamic DNS
فرض کنید که می‌خواهید سرور شخصی خود را در خانه راه‌اندازی کنید، یا سرور بازی داشته باشید تا بین دوستان‌تان به‌اشتراک بگذارید، یا حتا در هنگام سفر به دوربین‌های مداربسته‌ی منزل خود دسترسی داشته باشید. در این حالت‌ها، با انجام تنظیمات لازم، از آدرس IP خانه برای اشتراک‌گذاری و دسترسی به دستگاه‌های داخل آن استفاده می‌شود. برای راحتی به‌خاطر آوردن آدرس دسترسی نیز، با کمک DNS، می‌توان نام دامنه‌ای را برای آدرس IP خود انتخاب کرد تا برای دسترسی، تنها از نام دامنه استفاده شود.
اما نکته‌ی مهم آن است که این آدرس IP، موقتی یا همان آدرس IP پویا است. با هربار قطع برق یا ریست شدن مودم، این آدرس تغییر می‌کند. دلیل این امر هم آن است که شرکت‌های ارایه‌دهنده‌ی خدمات اینترنت با محدودیتِ در اختیار داشتن آدرس IP مواجه‌اند و از طرفی استفاده از آدرس IP پویا، به‌مراتب روش کم‌هزینه‌تری برای عموم کاربران خانگی به‌شمار می‌آید.
شاید اولین راهکاری که به ذهن برسد، تغییر مداوم آدرس IP مرتبط با نام آن دامنه در سرویس DNS باشد. اما انجام این روش به‌وسیله‌ی کاربر، نه‌تنها کاری زمان‌بر و طاقت‌فرسا است، بلکه معمولن 24 ساعت طول می‌کشد تا تمامی پایگاه‌داده‌های DNS (دفترچه‌های تلفن) موجود در جهان به‌روزرسانی شوند. تا کامل شدن این به‌روزرسانی، دسترسی به سرور خانگی یا سرویس مورد نظر با مشکلات جدی روبه‌رو می‌شود. چراکه تا پایان نیافتن این بازه زمانی DNS، درخواست‌کنندگان را به آدرس IP قبلی که دیگر معتبر نیست، ارجاع می‌دهد.
برای رفع این مشکل دو راهکار کلی وجود دارد. اولین راه که قدری هزینه‌بر و وابسته به خدمات ارایه‌دهنده‌ی اینترنت است، استفاده از IP Static یا همان آدرس IP ایستا است. همان‌طور که از نام آدرس IP ایستا پیدا است، آدرس اختصاص یافته به آن همواره ثابت است، بنابراین با استفاده از آن در سامانه‌ی DNS به جای آدرس IP پویا، نگرانی آن‌که نام دامنه به آدرس اشتباهی اشاره کند، وجود ندارد.
اما راهکار دوم که قدری کم‌هزینه‌تر و حتا در شرایطی نیز رایگان است، استفاده از Dynamic DNS یا همان DDNS است. این روش هنگامی مفید است که کاربر قصد استفاده از آدرس IP پویا را داشته باشد.
شاید بتوان گفت، بیش‌تر مخاطبان سرویس‌های DDNS، کاربران خانگی یا کسب‌وکارهای کوچکی هستن که از IP پویا استفاده می‌کنند. اما این سرویس کاربردهای امنیتی و نظارتی نیز دارد.
