سرور اصلی میزبان سایت یا Origin server یکی از اصطلاحات رایج در حوزه‌ی شبکهی توزیع محتواست. پس از خرید نام دامنه، برای دردسترس قرار گرفتن وب‌سایت، فایل‌ها و منابع آن باید روی یک وب‌سرور ذخیره شوند. وب‌سروری که فایل‌ها و منابع اصلی یک وب‌سایت روی آن ذخیره می‌شوند، سرور اصلی میزبان سایت نامیده می‌شود. علت این نام‌گذاری، ایجاد تفاوت میان این سرورها و سرورهای لبه شبکهی توزیع محتواست.
در حالت عادی و بدون استفاده از شبکهی توزیع محتوا، هر کاربر برای دسترسی به محتوای یک وب‌سایت/وب‌سرویس به Origin server درخواست خود را ارسال می‌کند. فاصله‌ی جغرافیایی میان کاربر و این سرور، تاثیر مستقیمی بر تاخیر دسترسی به محتوای آن سایت یا بازه‌ی Round trip time دارد. به بیان بهتر، هرچه فاصله میان Origin server و کاربری که قصد دسترسی به محتوای ذخیره شده روی این وب‌سایت را دارد، بیش‌تر باشد، با تاخیر بیش‌تری به این محتوا دسترسی پیدا می‌کند و سایت با سرعت کم‌تری برای آن بارگذاری می‌شود. میزان تاخیر عامل مهمی در میزان رضایت کاربر در کار با سایت است. هرچه سایتی سریع‌تر بارگذاری شود، کاربر در کار با سایت حس رضایت بیش‌تری خواهد داشت.
اما در حالت استفاده از شبکهی توزیع محتوا، در نقاط جغرافیایی مختلف سرورهایی قرار می‌گیرند که در اصطلاح سرور لبه نام دارند و یک کپی از محتوای اصلی سایت روی آن‌ها ذخیره یا cache می‌شود. هر کاربر متناسب با منطقه‌ی جغرافیایی که در آن قرار دارد، به جای اتصال به سرور اصلی میزبان سایت، به نزدیک‌ترین سرور لبه متصل می‌شود و سرور لبه محتوای cache شده را برای آن ارسال می‌کند. با این کار، تاخیر ناشی از مسافت تا سرور اصلی میزبان سایت به میزان درخور توجهی کاهش پیدا می‌کند. درنهایت، این کاهش تاخیر و افزایش سرعت بارگذاری سایت، سبب بهبود رضایت کاربران در کار با سایت می‌شود.
