Routing چیست؟
مسیریابی یا routing، به فرآیند تصمیم‌گیری برای انتخاب مسیر مناسب برای بسته‌های ارسالی گفته می‌شود. دستگاه‌هایی که این مسیریابی را انجام می‌دهند، معمولن دستگاه‌هایی در لایه‌ی سوم مدل OSI، یعنی لایه‌ی network هستند. این دستگاه‌ها router نام دارند. هر بسته‌ای که در شبکه ارسال می‌شود، دارای مشخصات مربوط به مبدا و مقصد است و هر روتر نیز اطلاعات مربوط به روتر‌های مجاور خود را دارد. زمانی که روتری بسته‌ای را دریافت می‌کند، باید براساس مقصد بسته، ادامه‌ی مسیر را مشخص کند. تصمیم‌گیری مسیر به این شکل است که روتر تمام مسیر‌های ممکن به مقصد را در نظر می‌گیرد (بر اساس اطلاعاتی که از روتر‌های مجاور خود دارد) و براساس پارامتر‌هایی مانند طول مسیر، هزینه‌ی (cost) مسیر، میزان تاخیر در لینک و ...، بهترین مسیر را انتخاب می‌کند (دقت داشته باشید که اصطلاح دیگری به نام switching (یا bridging) نیز وجود دارد که نباید با routing اشتباه گرفته شود). زمانی که بهترین مسیر برای بسته‌ی ارسالی مشخص شد، روتر این بسته را به یکی از درگاه‌های خروجی خود می‌فرستد تا آن را برای روتر بعدی ارسال کند.
انواع Routing
همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، هر روتر براساس تعدادی پارامتر، بهترین مسیر را برای بسته‌ی ارسال شده انتخاب می‌کند. در مقابل این روش، روش دیگری هم وجود دارد که در آن می‌توان روتر را به گونه‌ای تنظیم کرد که بسته‌های مشخصی را همیشه از یک مسیر ثابت ارسال کند. برای نمونه، تنظیمات روتر به این شکل انجام شود که تمام بسته‌هایی که از مبدا‌‌یی با آدرس IP، 192.168.1.3 برای مقصد 192.168.2.2 ارسال می‌شوند را به سمت روتری با آدرس IP، 192.168.1.1 ارسال کند. به روش اول dynamic routing و به روش دوم static routing گفته می‌شود. از مزایای روش static routing این است که چون مسیر‌ها و تصمیم‌های مسیریابی از قبل تعیین شده، روتر هزینه‌ی محاسباتی زیادی را تحمل نمی‌کند. هم‌چنین با تعیین و انتخاب قبلی مسیر‌ها، مدیر شبکه می‌تواند به راحتی بر دسترسی به IPهای خاص نظارت داشته باشد که این نکته برای امنیت شبکه اهمیت دارد. با وجود مزایای این روش، تنظیمات دستی مسیر‌ها و قوانین مسیریابی در شبکه‌های بزرگ، با مشکلات زیادی همراه است.
در طی فرآیند تعیین مسیر‌ها یا وارد کردن تنظیم‌ها به روتر ممکن است خطایی رخ دهد و از آن‌جایی که عیب‌یابی در شبکه‌های بزرگ تا حدودی دشوار است، یک اشتباه می‌تواند سبب از دسترس خارج شدن شبکه برای مدت زیادی شود.
در روش dynamic routing، روتر به ازای هر packet، بررسی جداگانه‌ای انجام می‌دهد. هرچند این موضوع سبب اضافه شدن سربار محاسباتی برای روتر می‌شود، اما تنظیمات مسیریابی شبکه بسیار راحت‌تر از حالت قبل است.
